Dłoń człowieka jest narządziem unikalnym i wyjątkowym. Dzięki niej poznajemy świat – dotykamy, badamy, nabywamy doświadczeń, wyrażamy emocje, a nawet komunikujemy się. Dłonie człowieka nie działąją w odosobnieniu. Powiązane sa z tułowiem, za pomocą ramienia. A więc ich prawidłowiego funkcjonowania dopatrywać się trzeba oraz analizować w perspektywie pracy całej ręki i pasa barkowego oraz tułowia człowieka.

Terapia ręki i umiejętności grafomotorycznych jest oparta o wiedzę z różnych dziedzin. Podstawą jest wiedza z zakresu rozwoju psychomotorycznego oraz praw i reguł, które go determinują.

Kontrola człowieka nad ciałem rozwija się stopniowo, rozpoczynając od głowy, przechodząc następnie w kierunku stóp. Od osiągnięcia stabilizacji centralnej do sprawnego posługiwania się dłonią. Ruchy duże rozwijają się przed małymi, bardziej precyzyjnymi. Także opanowywanie czynności motorycznych podlega wspomnianym etapom rozwojowym. Początkowo dziecko osiąga umiejętności z zakresu motoryki dużej, czynności samoobsługowe,  wraz z którymi doskonali się sprawność małej motoryki. Ostatnim etapem jest opanowanie chwytu pisarskiego oraz umiejętności grafomotorycznych tak ważnych w procesie edukacji szkolnej. Terapia ręki i umiejętności grafomotorycznych ma na celu  usprawnianie tych funkcji percepcyjno – motorycznych, dzięki którym dziecko osiągnie optymalny poziom w zakresie samoobsługi oraz udoskonali sprawność manualną i grafomotorykę.

Terapia szczególnie polecana dzieciom, u których stwierdzono:

- niechęć do podejmowania czynności manualnych

- trudności z wykonywaniem czynności samoobsługowych

- obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyn górnych

- problemy z koordynacją obu rąk podczas czynności manualnych

- wykonywanie czynności manualnych zbyt wolno, niedbale

- dostarczanie dodatkowych doznań proprioreceptywnych, domaganie się mocnego uścisku i dotyku.